Mijn naam is Brigitte Bosman
OPRICHTSTER & EX LONG-KANKER PATIËNT
Moeder van 2 dochters; Kimberley en Cheyenne Toen ik in 2003 werd getroffen door longkanker werd me duidelijk hoeveel er in je leven veranderd als je geconfronteerd wordt met de ziekte kanker. De goede informatie zien te vinden op het internet is al een hele klus en als je dan wat vindt, is het nog maar de vraag of het ook bij jou soort kanker hoort. Ook miste ik lotgenoten mensen die het zelfde hadden als ik en waar ik dingen aan kon vragen, de artsen vertellen je wel dingen maar die hebben zelf geen kanker dus die bekijken het vanaf een heel andere kant. Je kosten worden een stuk hoger en sommige dingen doe je maar niet meer omdat het allemaal te duur wordt en je je geld dan wel op andere manieren kunt gebruiken. Toen ik zelf weer aan de betere hand was, ben ik daar over gaan nadenken en ik kwam al snel tot de conclusie dat dit anders kon en moest. Ik startte een chatgroep op het internet voor lotgenotes en zo merkte ik dat ik niet de enige was die bepaalde dingen miste. Toen ontstond het idee van de tasjes met informatie en wat verwenproducten, want wie wil er nu niet even die speciale aandacht en zeker als je toekomst zo onzeker is. Later kwam het idee van een inloopkamer in het ziekenhuis met een verwenhoek. Een plek waar lotgenotes samen kunnen komen en waar dingen worden georganiseerd waar je zelf geen geld voor hebt; zoals de schoonheidsspecialiste of massages. Nu, ruim 2 jaar later na het starten met de tasjes, is de kamer ook een feit in het ziekenhuis. Hier probeer ik ‘een beetje thuis in het ziekenhuis’ te creëren en probeer ik voor anderen te realiseren wat ik zelf, in de periode van het ziek zijn, zo ongelooflijk hebt gemist .